Jacobus Quiryn Smink is geboren en getogen in Sondel, Gaasterland. Zijn vader had een boerenbedrijf. Hij is de vierde in een gezin van negen, ‘dus er werd veel Fries gepraat’, zoals hij dat gekscherend aangaf in een interview in 1995. Smink kreeg atypisch veel Fries op school. Op de havo in Sneek koos hij Fries in zijn eindexamenpakket. Hij volgde de studie Nederlands aan de lerarenopleiding Ubbe Emmius in Groningen. Na zijn afstuderen verhuisde hij in 1980 naar Brabant. Vanaf 1983 woont hij in Eindhoven waar hij werkt als docent Nederlands. Hij is vader en grootvader.

Jacobus Smink begon vroeg met schrijven. Op de middelbare school schreef hij popteksten, meest in het Nederlands of het Engels. In zijn Groninger periode kwam hij in contact met de dichter Tsjêbbe Hettinga, waardoor hij er zich nog meer van bewust werd dat het Fries de taal was waarin hij wilde schrijven.
Hij debuteerde als Jacob Smink in 1972 in het literaire tijdschrift Hjir met het korte verhaal ‘Hwa wit’ en een gedicht met de titel ‘Leaf famke’. Toen Hjir met ingang van 2009 samen met Farsk opging in Ensafh, kwam hij ook in de Ensafh redactie. Hjir en ensafh zijn altijd zijn podium geweest, met uitzondering van een paar uitstapjes naar Trotwaer, begin jaren negentig.

Sminks eerste bundel ‘Apàrte fersen’ verscheen in 1983 in eigen beheer bij de Stifting Hispel als een eenvoudig, gestencild boekje. Twee jaar later volgde die echte bundel bij de KU met als titel Wurk fan de achtste dei.
‘Foar de famkes’ (1988) heeft als thema de liefde van een vader voor zijn dochters.
In ‘Mei beide lippen’ (1991) is de speelse blijheid van de vorige bundel verdwenen: het gaat over verlies en eenzaamheid. De geliefde van de dichter heeft hem verlaten, een paar goede vrienden zijn jong gestorven.