Eeltsje Hettinga begon als redacteur bij het weekblad De Nije, maar in 1983 werd hij zelfstandig journalist, in welke hoedanigheid hij vijf jaar in de Verenigde Staten verbleef. Hij is geïnteresseerd in beeldende kunst. Hettinga is een jongere broer van de Friese dichter Tsjêbbe Hettinga (1949-2013).

Hettinga debuteerde in 1987 als dichter in het literaire tijdschrift Trotwaer, een tijdschrift waarin hij jarenlang zou blijven publiceren, net als in onder andere het blad Hjir. Voor vier van zijn gedichten werd hij onderscheiden met een Rely Jorritsmapriis (in 1988, 1991, 1994 en 1997). Ook werd een gedicht van hem opgenomen in de bloemlezing Spiegel van de Friese poëzie van de zeventiende eeuw tot heden (1994) van Teake Oppewal en Pier Boorsma. Pas in 1998 echter kwam zijn eerste dichtbundel uit, Akten fan winter, waarvoor hem een jaar later de Fedde Schurerpriis werd toegekend. Akten fan winter werd door critici goed ontvangen, met name om de sterke eenheid van vorm, taal en thematiek. Ook Hettinga’s tweede dichtbundel Dwingehôf (2000) kreeg positieve recensies: Abe de Vries vond het een van de grote dichterlijke prestaties in het naoorlogse Friesland. De Vries beschreef in zijn recensie Hettinga’s thematiek als “een persoonlijke mythologie van verleden, herinneringen en dood”.

Samen met de taalkundige/dichter Eric Hoekstra publiceerde Hettinga in 2002 onder het pseudoniem Hu-Thung-song een bundel gedichten in Chinese stijl, Yn ‘e fal fan ‘e jûn. Hettinga, door sommigen wel beschouwd als het enfant terrible van de Friese literatuur, zei over deze bundel: “Literatuur is gedeeltelijk ook een grap. Zelfs met jezelf moet je af en toe de spot drijven”. In 2006 verscheen Hettinga’s derde bundel, Apreos. Zijn bundel Ikader, die in 2012 verscheen, werd genomineerd voor de Gysbert Japicxprijs 2013.